Die momenten

Tijdens de tractie,heb ik veel in Chloes dagboekje geschreven..
Ik hou een dagboek voor haar bij sinds dat ik net wist dat ik zwanger was,dit omdat er zoveel door me hoofd heen ging wat ik toch opeen of andere manier echt kwijt moest.
Als ze wakker was speelde we wat met haar en als ze sliep keek ik een fimpje of iets dergelijks.
Er zijn momenten geweest dat zowel ik als jase helemaal ten einde raad waren..
Je kind ligt daar anderhalf uur achter elkaar aan een stuk door te huilen..
Je weet gewoon dat ze pijn heeft of dat het onprettig voelt voor der..
Iets in je wilt dat jij daar ligt in plaats dat kleine hummeltje.
Er waren zware momenten echt..dat jase me ook weg moest slepen daar..
Momenten dat we gewoon niet bij der mochten omdat ze dachten dat we het alleen maar erger zouden maken..
Maar die momenten waren echt zwaar..ik voelde me zo hulpenloos..zo niet moeder..

Ook de twijfels die ten ronde gaan rondom de tractie maakte het niet makkelijker..
Het kindje wat er voor Chloe lag moest immers ook voor operatie in het vu omdat de tractie helaas niet gewenste effect had.

Die twijfels je kind daar ..zoveel tranen..er breekt gewoon wat in je.

Maar gelukkig waren al die tranen weg toen oma langs kwam :)
Opeen of andere manier geeft mijn moeder gewoon een lach effect op ons kleine meisje :)

Het eten in het ziekenhuis ging wel,was niet denderend maar ging wel..

Morgen zal ik verder verslag doen ik ga lekker naar bed!
Slaap lekker allemaal!! xxx