Het was dan zover..
We zouden ons meisje een aantal weken moeten missen..
Dus tassen ingepakt spulletjes gekocht voor in het ziekenhuis en op naar het ziekenhuis.
Daar waren ze erg lief voor der en na de intake werd ze dan toch echt in tractie gezet.
En wat was dat moeilijk zeg vooral in het begin..
Het is gewoon geen pretje als je je kind daar zo ziet hangen met gewichten aan der beentjes aan de katrollen vast met een laken en zware zakken erop zodat ze niet kon bewegen.
Als ze huilde dat je er niet kon oppakken gewoon even tegen je aan kon houden om te troosten.
We kregen een grote familie kamer met van alles en nog wat en als moeder mocht je er gelukkig ook blijven slapen,dus dat was echt hartstikke fijn.
Ik heb er niet zoveel geslapen,het was heel moeilijk met al die geluiden om je heen en zusters etc die om de zoveel tijd even bij Chloe kwamen kijken.
Morgen zal ik verder bloggen,ben echt dood moe..
Liefs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten